31 OKTOBER en 1 NOVEMBER

Na vertrek uit Florence rijden we naar het oosten in de richting van de Three Sisters Wilderness.

We genieten van groen, vochtig Oregon; de bomen dragen jassen van mos, de zon schijnt en geeft extra glans aan de prachtige natuur. In het dorpje Blue River houden we een verlate lunchstop, waarna we verder rijden door het bergachtige Williamette Forest, midden in de Cascade mountains. Bij een Rangerpost vragen we of er in de omgeving campgrounds zijn waar we met de camper terecht kunnen. De RV campgrounds blijken we al achter ons te hebben gelaten. Dat wordt dus doorrijden totdat we iets tegenkomen.

De 'demons have to be conquered today' want wat volgt is de Santiam Pass. Met aan de ene kant de besneeuwde top van Mount Washington en aan de andere kant de Mount Three Fingered Jack. Lavavelden en verbrande bossen roepen het beeld op van totale verwoesting maar er zijn ook prachtige groene vergezichten.

Inmiddels is het gaan regenen en gaan schemeren als we een wegwijzer naar Camp Sherman zien. We gaan de RV daar neerzetten desnoods zonder " hook up ".

Wat volgt is een lange rit door, wat inmiddels de Mount Jefferson Wilderness in Deschuttes National Park is. Tot slot komen we in het park aan en vinden een prima plek.

We kamperen op zo'n 1500 meter hoogte in de vallei bij Metolius river in Deschutes National Forest. Een plek die omringd is door een aantal oude vulkanen; bergen die behoren tot het Cascadegebergte.

Bij het wakker worden, zien we dat het vandaag een mooie herfstdag zal worden en besluiten we om nog een tweede nacht, hier te blijven.

Er zijn veel wandeltrails, van gemakkelijk tot moeilijk, van weinig tot veel stijgend, van lopen tot klimmen. Na het ontbijt vertrekken we voor een wandeling op het smalle pad langs de rivier, Direct aan het begin van onze wandeling is er een bruggetje, wat we oversteken en we lopen een paar kilometer langs de linkeroever van de rivier. Wanneer we weer een bruggetje zien, steken we de rivier over en gaan we aan de andere kant van de rivier verder op het pad dat langs de bergbosrand slingert. De wandeling blijft nagenoeg op dezelfde hoogte en in alle rust nemen we volop de tijd om te genieten van de prachtige omgeving en de geluiden van de kristalheldere rivier.

We hebben een mooie ontmoeting met Garry Albertson, een internationaal geprezen landschapsfotograaf. We hebben een bijzonder gesprek met hem. Sinds 2010 is hij nagenoeg helemaal blind. Hij ziet alleen nog maar vage contouren. Voor hem is dit net genoeg om langs de rivier te trekken en foto's te maken. Hij vertelt dat hij, sinds zijn ogen het niet meer naar behoren doen, merkt dat zijn gehoor beter werkt en dat hij daar op vertrouwt.

Hij heeft zijn weg opnieuw kunnen vinden, omdat hij zijn resterende zintuigen goed gebruikt en omdat hij het vermogen om emotioneel waar te nemen heeft ontwikkeld. Minder afgeleid door de dingen die hij (nu niet) ziet, is hij beter gaan 'zien'. Hij weet de grenzen van zijn resterende zicht op te rekken, doordat hij op zijn zintuigen vertrouwt en doordat zijn 'doorgewinterde ' handen de camera bedienen.

Door mijn blindheid ben ik van zicht naar inzicht gereisd en zo kan ik vastleggen wat ik niet meer kan zien, vertelt hij.

We besluiten de middag met een bezoek aan een aan de Metolius river gelegen " fishhatchery " , waar jaarlijks 4 miljoen zalmen en forellen worden gekweekt, die in rivieren worden uitgezet. Daarmee stimuleert de overheid de visstand in de wateren. Tijdens onze wandeling hebben we al heel wat van die vissen in de rivier zien zwemmen.