31 OKTOBER en 1
NOVEMBER
Na vertrek uit
Florence rijden we naar het oosten in de richting van de Three
Sisters Wilderness.
We genieten van
groen, vochtig Oregon; de bomen dragen jassen van mos, de zon schijnt
en geeft extra glans aan de prachtige natuur. In het dorpje Blue
River houden we een verlate lunchstop, waarna we verder rijden door
het bergachtige Williamette Forest, midden in de Cascade mountains.
Bij een Rangerpost vragen we of er in de omgeving campgrounds zijn
waar we met de camper terecht kunnen. De RV campgrounds blijken we al
achter ons te hebben gelaten. Dat wordt dus doorrijden totdat we iets
tegenkomen.
De 'demons have to
be conquered today' want wat volgt is de Santiam Pass. Met aan de
ene kant de besneeuwde top van Mount Washington en aan de andere kant
de Mount Three Fingered Jack. Lavavelden en verbrande bossen roepen
het beeld op van totale verwoesting maar er zijn ook prachtige groene
vergezichten.
Inmiddels is het
gaan regenen en gaan schemeren als we een wegwijzer naar Camp Sherman
zien. We gaan de RV daar neerzetten desnoods zonder " hook up ".
Wat volgt is een
lange rit door, wat inmiddels de Mount Jefferson Wilderness in
Deschuttes National Park is. Tot slot komen we in het park aan en
vinden een prima plek.
We kamperen op
zo'n 1500 meter hoogte in de vallei bij Metolius river in
Deschutes National Forest. Een plek die omringd is door een aantal
oude vulkanen; bergen die behoren tot het Cascadegebergte.
Bij het wakker
worden, zien we dat het vandaag een mooie herfstdag zal worden en
besluiten we om nog een tweede nacht, hier te blijven.
Er zijn veel wandeltrails, van gemakkelijk tot
moeilijk, van weinig tot veel stijgend, van lopen tot klimmen. Na het
ontbijt vertrekken we voor een wandeling op het smalle pad langs de
rivier, Direct aan het begin van onze wandeling is er een bruggetje,
wat we oversteken en we lopen een paar kilometer langs de linkeroever
van de rivier. Wanneer we weer een bruggetje zien, steken we de
rivier over en gaan we aan de andere kant van de rivier verder op het
pad dat langs de bergbosrand slingert. De wandeling blijft nagenoeg
op dezelfde hoogte en in alle rust nemen we volop de tijd om te
genieten van de prachtige omgeving en de geluiden van de
kristalheldere rivier.
We hebben een
mooie ontmoeting met Garry Albertson, een internationaal geprezen
landschapsfotograaf.
We hebben een
bijzonder gesprek met hem. Sinds 2010 is hij nagenoeg helemaal blind.
Hij ziet alleen nog maar vage contouren. Voor hem is dit net
genoeg om langs de rivier te trekken en foto's te maken. Hij vertelt
dat hij, sinds zijn ogen het niet meer naar behoren doen, merkt dat
zijn gehoor beter werkt en dat hij daar op vertrouwt.
Hij heeft zijn
weg opnieuw kunnen vinden, omdat hij zijn resterende zintuigen goed
gebruikt en omdat hij het vermogen om emotioneel waar te nemen heeft
ontwikkeld. Minder afgeleid door de dingen die hij (nu niet) ziet, is
hij beter gaan 'zien'. Hij weet de grenzen van zijn resterende zicht
op te rekken, doordat hij op zijn zintuigen vertrouwt en doordat zijn
'doorgewinterde ' handen de camera bedienen.
Door mijn
blindheid ben ik van zicht naar inzicht gereisd en zo kan ik
vastleggen wat ik niet meer kan zien, vertelt hij.
We besluiten de
middag met een bezoek aan een aan de Metolius river gelegen "
fishhatchery " , waar jaarlijks 4 miljoen zalmen en forellen
worden gekweekt, die in rivieren worden uitgezet. Daarmee stimuleert
de overheid de visstand in de wateren. Tijdens onze wandeling hebben
we al heel wat van die vissen in de rivier zien zwemmen.