21 en 22 NOVEMBER

Na een nacht vol onweer worden we met regen wakker bij Walmart. We gaan op zoek naar een camping en vinden er een aan de route 66. We doen de was, lezen een boek en als 's middags het weer opklaart, bezoeken we – om in de stemming te komen – een tweetal musea.

Het ene is gwijd aan route 66 en het andere aan het wel en wee van de Mohaveh (Mojave), een indiaanse stam, die het gebied vroeger bewoonde en waarvoor nu leefgebieden zijn gereserveerd.

De 'Motherroad' 66 roept een nostalgisch beeld op, waarin vooral voertuigen de ontwikkeling in de 20e eeuw weergeven. De autoweg (66) is in de jaren 20 aangelegd tussen Chicago en Los Angeles. Het was de eerste 'cross country road'

Vooral in Arizona zijn er nog veel authentieke elementen terug te vinden. Wanneer we een dag later een aantal dorpjes aan de route bezoeken, zien we daar nog veel – vooral in de vorm van oud ijzer – van terug. De muziek op de autoradio is van de jaren zestig dus 'goodtimes oldies' zorgen voor passende begeleiding tijdens de mooie rit. Een mijlenlange desertweg, mooi om doorheen te rijden, maar we moeten er niet aan denken dat we hier zouden wonen. Maar die ellenlange wegen vinden we wel geweldig om af te leggen. De ruimte ontzagwekkend, de bergen nooit ver weg. Hoe zal dat destijds geweest zijn? 'Imagine yourself in an old-timey car, breezing along the open road--when it was the only road to run'.

In het museum gewijd aan de Mohavi's zien we allerlei kunst en/of gebruiksvoorwerpen, die op een prachtige respectvolle wijze gepresenteerd worden. We worden er een beetje stil van. Er wordt aandacht besteed aan de wijze waarop 'white men' het gebied in de 19e eeuw hebben overgenomen. Het trailpad van deze pioniers legde de basis voor de latere route 66. In de tot de museumcollectie behorende authentieke reisverslagen van de pioniers lezen we dat het leven ook voor hen toen zeker niet gemakkelijk was. Zich bedreigd voelende indianen maakten het reizen heel gevaarlijk en de goud- en zilvermijnen trokken uiteindelijk veel meer teleurgestelde avonturiers en maar een paar 'geluksvinders'. Ook blijkt het cowboyleven minder opwindend te zijn geweest, dan zoals wij het van de 'westerns' kennen.

Een bijzonder verhaal wordt beschreven over de kidnap van het meisje Olive Oatman, naar wie een door iedereen ( behalve de nakomelingen van de oude pakezels ) verlaten mijnwerkersdorp aan de route is vernoemd. Olive heeft vijf jaar bij de indianen geleefd voordat ze na lange onderhandelingen teruggekocht kon worden. In hoeverre zij het gedwongen verblijf bij de indianen als onplezierig heeft ervaren, is nooit helemaal duidelijk geworden, omdat zij daar weinig over heeft willen vertellen. Dat is door latere westerns met mooie romantische scenario's echter helemaal helder gemaakt.

Er staan ook nog een paar oude treinen. Treinen zijn belangrijk geweest voor de ontsluiting van het westen van de VS en ook de spoorwegen volgden vaak de oude trailroutes.Tegenwoordig wordt het spoor vooral gebruikt voor het goederenvervoer. We hebben treinen gezien met meer dan 100 wagons, samen meer dan een km lang.