23, 24 EN 25 NOVEMBER

Op weg van Kingman naar Californie r ijden we langs Lake Havasu, een mondaine en nog betrekkelijk jonge watersportplaats. Ook zien we op onze tocht van vandaag o.a. de Old Women's mountains in oude kleuren, bruin en donkerrood.

'Waarom kregen die bergen deze naam?' vraag ik me af. Glooiende bergen, maar ook zien we scherpe puntjes. Veel vormen, zacht en vriendelijk, d roog en toch weelderig, plooien en rimpels, het is zoals het is. Canyon landschap waar gaten ingeslagen zijn, waardoor het juist prachtig is.

Via een countryroad door de Mojave Deser t rijden we naar Joshua Tree in Californie. De Mojave De sert is de droogste woestijn van Noord Amerika. Ee n weids woestijnlandschap in veel verschillende kleurige tinten met bizarre rotsen, dat zich in het zuidwesten van de US bevindt. (Zuidoost Californië, Zuid Nevada en ook nog een klein stukje van Utah en Arizona). In totaal goed voor 47,8772 sq mi ofwel 124,000km ^2.

Vroeger riep het woord woestijn bij mij het beeld op van warm goudgele golvende zandvlakten en -duinen. Inmiddels weet ik dat er verschillende soorten woestijnen zijn, elk met een eigen klimaat en de daarbij behorende planten en dieren. We rijden er mijlen-, uren- en dagenlang doorheen. Praktisch onbewoond, nu en dan wijzen brievenbussen langs de weg ons erop dat er hier toch mensen wonen. Hier en daar een dorpje, maar die plaatsjes liggen op enorm grote afstand van elkaar.

Dit is wat ik zo mooi vind aan de US. Lange eenzame wegen waar je amper een auto tegenkomt. Geweldige vergezichten en langs de weg de spoorlijn met treinen van meer dan één kilometer lang.

En zo komen we bij Joshua Tree State Park. Precies zoals wij het graag zien, woestijn, bergen, rotsen en prachtige vergezichten. Schitterend! Toen de Mormoonse pioniers dit deel van de woestijn ontdekten, vonden ze de bomen op de uitgestrekte armen van Joshua lijken en zo werd de naam Joshua Tree geboren. Het zijn de grootste yucca's die er bestaan en dit is de enige plek op de wereld waar ze groeien.

In het park komen twee woestijnen samen. De hoger gelegen Mojave Desert vanuit het noorden en de lager gelegen Colorado desert vanuit het zuiden. Er zijn een paar oases in het park en op deze plekken zijn eenvoudige campgrounds ingericht. Daar willen we graag bivakeren, maar gekoppeld aan Thanksgiving hebben de Amerikanen een week vakantie en de campgrounds zijn bezet. We mogen wel in de woestijn aan de rand van het park ons bivak opslaan. Wat we graag doen. We overnachten in beide woestijnen.

Joshua Tree park bestaat uit een mozaïek van prachtige natuur. We nemen er de tijd voor en beleven het twee volle dagen. En slapen dr ie nachten in de woestijn. Kilometers lang, waar we ook kijken, is er verder niets en daarom juist ook zoveel. We voelen ons ontzettend klein en nietig en realiseren ons dat wij als mensen niets voorstellen.

Wow! Zonsondergang en sterrenhemel. Complete rust… geen ritselende bladen, geen ronkende auto’s, geen geroezemoes. Uitgestrektheid, ruimte en overweldigende, ongelofelijke stilte.

Overdag is het lekker warm, 's nachts vriest het. Plakkerig van de warmte en rillerig van de kou. We klagen niet : Mozes moest het in zijn eentje immers wel 40 dagen in de woestijn uithouden.