23, 24 EN 25 NOVEMBER
Op
weg van Kingman naar Californie r
ijden we langs Lake Havasu, een
mondaine en nog betrekkelijk jonge watersportplaats. Ook zien we op
onze tocht van vandaag o.a. de Old Women's mountains in oude kleuren,
bruin en donkerrood.
'Waarom
kregen die bergen deze naam?' vraag ik me af.
Glooiende
bergen, maar ook zien we scherpe puntjes. Veel vormen, zacht en
vriendelijk, d
roog en toch weelderig, plooien en rimpels, het is zoals
het is. Canyon landschap waar gaten ingeslagen zijn, waardoor
het juist prachtig is.
Via een countryroad door de
Mojave Deser
t rijden we naar Joshua Tree in Californie. De
Mojave De
sert
is de droogste woestijn van Noord Amerika. Ee
n weids
woestijnlandschap in veel verschillende kleurige tinten met bizarre rotsen,
dat zich in het zuidwesten van de US bevindt. (Zuidoost Californië,
Zuid Nevada en ook nog een klein stukje van Utah en Arizona). In
totaal goed voor
47,8772
sq mi ofwel 124,000km
2.
Vroeger riep het woord
woestijn bij mij het beeld op van warm goudgele golvende zandvlakten
en -duinen. Inmiddels weet ik dat er
verschillende soorten woestijnen zijn, elk met een eigen klimaat en
de daarbij behorende planten en dieren.
We rijden er mijlen-, uren-
en dagenlang doorheen. Praktisch onbewoond, nu en dan wijzen
brievenbussen langs de weg ons erop dat er hier toch mensen wonen. Hier en
daar een dorpje, maar die plaatsjes liggen op enorm grote afstand van
elkaar.
Dit
is wat ik zo mooi vind aan de US. Lange eenzame wegen waar je
amper een auto tegenkomt. Geweldige vergezichten en langs de weg de
spoorlijn met treinen van meer dan één kilometer lang.
En
zo komen we bij Joshua Tree State Park. Precies zoals
wij het graag zien, woestijn, bergen, rotsen en prachtige
vergezichten. Schitterend! Toen de Mormoonse pioniers dit deel van de woestijn
ontdekten, vonden ze de bomen op de uitgestrekte armen van Joshua
lijken en zo werd de naam Joshua Tree geboren. Het zijn de grootste
yucca's die er bestaan en dit is de enige plek op de wereld waar ze
groeien.
In
het park komen twee woestijnen samen. De hoger gelegen Mojave Desert
vanuit het noorden en de lager gelegen Colorado desert vanuit het
zuiden. Er zijn een paar oases in het park en op deze plekken zijn
eenvoudige campgrounds ingericht. Daar willen we graag bivakeren,
maar gekoppeld aan Thanksgiving hebben de Amerikanen een week
vakantie en de campgrounds zijn bezet. We mogen wel in de woestijn
aan de rand van het park ons bivak opslaan. Wat we graag doen. We
overnachten in beide woestijnen.
Joshua
Tree park bestaat uit een mozaïek van prachtige natuur. We nemen er
de tijd voor en beleven het twee volle dagen. En slapen dr
ie
nachten in de woestijn.
Kilometers lang, waar we ook
kijken, is er verder niets en daarom juist ook zoveel. We voelen ons ontzettend klein en nietig en
realiseren ons dat wij als mensen niets
voorstellen.
Wow! Zonsondergang en sterrenhemel.
Complete rust… geen ritselende bladen, geen ronkende
auto’s, geen geroezemoes. Uitgestrektheid, ruimte en overweldigende, ongelofelijke stilte.
Overdag
is het lekker warm, 's nachts vriest het. Plakkerig van de warmte en
rillerig van de kou. We klagen niet : Mozes moest het in zijn eentje
immers wel 40 dagen in de woestijn uithouden.