25 OKTOBER
Vandaag ben ik jarig.
“Zo fijn dat we samen jouw Route 66 gaan beleven dit jaar”, zegt Hans als hij me feliciteert. In de – voor deze dag door Dorus en Olle meegegeven – verrassingsenveloppe zit een prachtige door Dorus gemaakte feestmuts.
66 en in de herfst van mijn leven.
Ik sta voor de spiegel om de muts te bewonderen en kijk naar mijn gezicht, dat ouder wordt en op dat moment ervaar ik heel diep dat achter mijn gezicht toch zoiets als tijdloosheid schuil gaat, dat ik me van binnen jong voel.
Op dit moment, hier in herfstig regenachtig Oregon, ervaar ik een prachtig veelkleurig jaargetijde, dit keer met veel regen, maar de temperatuur is heerlijk. Dat veelkleurige neem ik graag mee in de herfst van mijn leven, regen mag er wel wat minder zijn, maar 'Into each life some rain must fall".
Misschien is leeftijd gewoon maar een nummer en is het ' me jong voelen' van meer belang voor mijn LEEF-tijd. Een citaat dat ik ooit las en wat me nog steeds aanspreekt, is afkomstig uit het boek 'A woman’s best years (1936)
“Het leven is heel kort en de kostbare minuten sijpelen met onbetamelijke haast door de zandloper. Reden te meer waarom je de schrikbeelden en taboes die je kritiekloos accepteerde toen je jong was, moet laten varen en datgene zoeken dat je nodig hebt om een rijk leven te leiden. Zoek er moedig naar. Stel het leven niet langer uit. Neem risico’s. “
Dat past me, ouder worden met glans ! Ouder worden en accepteren wat is en zal zijn, dat mijn leven eindig is en dat me steeds minder tijd rest. Ik leef nu en ik leef met graagte ! Natuurlijk kan mijn lichaam minder aan, maar daar staat zoveel tegenover, wat ouder worden leuk maakt. Ik wil (leren ) accepteren dat mijn lichaam langzaam maar zeker zal aftakelen, zodat ik mezelf niet vast zet in negatieve beleving van het ouder worden, oud zijn. Loslaten en mezelf overgeven, zodat ik positief en gelukkig kan genieten terwijl ik ouder word, vol vertrouwen dat het leven me zal brengen, wat bij me past.
Tot zover mijn gemijmer van vanmorgen. Ik ben verrast door de vele mensen die aan me gedacht hebben. Tot slot van een fijne, rustige (natte) dag hebben we gegeten met mensen van de leefgemeenschap, waar Froukje, Piper en Ro wonen. Een maaltijd, die afgerond werd in het donker met een heerlijke taart, met kaarsjes!Froukje had een danceklas en Piper was ziek, dus opa en oma pasten op en namen Ro mee naar de maaltijd. Het was werkelijk een feest !