Jekyll Island is een eiland dat bereikt wordt via een indrukwekkende brug. Om het eiland op te mogen moet je toegang betalen. De omgeving is prachtig, met grote indrukwekkende bomen, met van die hangende ‘Spanish mos baarden’. Het is behoorlijk warm en benauwd weer en de zin om nog heel veel verder te rijden vandaag is laag. Spontaan besluiten we om hier op de camping een plek te zoeken. Er blijkt volop plaats te zijn. Voordat we ons installeren, maken we een tour over het eiland om een indruk te krijgen. Het eiland heeft charme. De indianen hadden dit ook al door: ze hebben er vroeger nooit permanent gewoond maar kwamen er wel om te jagen, te vissen en te zwemmen en dat gebeurt er nog steeds De eerste Europeaan op Jeckyll was een Engelsman (William Horton ), die in 1734 de opdracht kreeg van het Engelse leger om zich op het onbewoonde eiland te vestigen en het land te gaan bebouwen. Na 5 jaar mocht hij zich eigenaar van het bebouwde land noemen en toen liet hij zijn gezin uit Engeland overkomen. William heeft het niet gemakkelijk gehad en heeft veel last gehad van de Spanjaarden, die uit frustratie na een verloren strijd bij het 'landje-pik' zijn nederzetting plunderden. Dat weerhield hem er niet van om later de eerste bierbrouwerij van Georgia op te zetten.  

Tegen 1800 wordt het eiland gekocht door Franse emigranten, die door de revolutie uit hun land zijn verdreven.   Zij maakten van Jeckyll een bloeiende plantage. Deze Franse pioniers liggen bij elkaar op een familiebegraafplaats. Het aantal bewoners nam vlot toe: van zoon Henry wordt gezegd dat hij wel 20 kinderen   blank en zwart) had!

De plantage krijgt het moeilijk na de beëindiging van de slavernij en de familie doet aan het einde van de 19e eeuw een goede zaak door het eiland te verkopen aan enkele miljonairs ( Rockefeller, Vanderbilt ea ) die er een exclusief vakantieoord voor de superrijken van maken. Na WO II komt Jekyll in handen van de staat en mogen er ook gewone toeristen, zoals wij komen.

De volgende morgen lopen we, voordat we vertrekken, eerst naar Driftwood Beach voor een wandeling. Het is niet ver van de camping vandaan. Door het bos loopt een weg naar het strand. Bos en strand zijn met elkaar verweven. Op onze wandeling ontmoeten we Charly en zijn vrouw Caroll, een pastor en een muziekpedagoge. Zij houden ook erg van reizen en hebben al veel steden in Europa bezocht. Bijzonder was te horen dat ze pas een relatie kregen nadat hun ( inmiddels) ook getrouwde kinderen (haar zoon en zijn dochter) met elkaar gingen daten en hen aan elkaar voorstelden.

Driftwood Beach is een prachtige surrealistische plek. Je kunt er heerlijk langs het strand wandelen, waarbij je ogen te kort komt in deze galerie van moeder natuur. De aanblik van het drijfhout is werkelijk fascinerend. Waar je maar kijkt, liggen grote stukken hout en boomstronken in de meest bijzondere vormen, her en der over het strand verspreid.  

Twee uur later maken we ons eindelijk op voor vertrek naar Savannah.