3 DECEMBER
De derde dag
van ons verblijf in NY kent een bijzondere start. Zoals gebruikelijk
nemen we de tijd voor ochtendrituelen en ontbijt. Als alle andere
gasten het pand al hebben verlaten, komen wij erachter dat onze
kamerdeur, met de sleutel nog binnen, achter ons in het slot is
gevallen. Een beginnersfout, die Hans overigens al eens eerder heeft
gemaakt. Onze telefoon is ongeveer leeg en we moeten het thuisfront
mobiliseren om met e-mail en SMS-berichten de host te
alarmeren,waarop Florus meteen bezorgd informeert of we voldoende
kleren aan hebben! Uiteindelijk, na zo'n 1,5 uur verschijnt de man
met een nog slaperig gezicht. Het is ten slotte zondag! Boos worden
kunnen we niet want echt uitgeslapen zijn we zelf ook niet geweest!
Ons uitstapje
naar Manhattam gaat vandaag dan toch nog door!
Met de subway raken we
inmiddels aardig vertrouwd. Het gaat meestal goed en wanneer het eens
niet goed gaat, dan vermaken we ons toch wel. In de treinen worden we
vaak verrast door muzikale optreden en een keer is er zelfs een heuse
paaldanser te zien. Op de grotere perrons lijkt het soms wel een
concert waaraan het passerend publiek enthousiast meedoet met ´klap
en dans´.
Het is er wel druk,
waardoor we vaak moeten staan, ook al wordt er regelmatig opgeroepen
om zitplaatsen af te staan aan " disabled and elderly people".
Wij zitten er niet mee,integendeel...we halen er zelfvertrouwen uit!
In New York kun je je
weken vermaken en omdat wij er maar een paar dagen zijn, moeten we
keuzes maken. Musea zijn er in overvloed,we kiezen voor een museum
dat in Europa niet is te vinden, t.w het museum van de Native
Indians.
Wanneer Hans en ik een
museum of kerk binnenstappen, raken we elkaar meestal gauw kwijt,
omdat we ons door verschillende interesses laten leiden: Hans is
geïnteresseerd in het verhaal en wat hij bij de beelden gelezen
heeft kan hij later nog goed navertellen.Bij mij ontstaan meestal
gevoelens bij beelden, waaruit dan een (mijn) verhaal ontstaat.
In het National Museum
of the American Indian komen we allebei aan onze trekken. Het museum
bevat een ongelooflijke verzameling van Indiaanse kunst en
gebruiksvoorwerpen,die met veel respect getoond worden. De Indianen
blijken net zo'n lange geschiedenis en net zo'n grote verscheidenheid
te hebben als de volkeren in Europa. Van Alaska in het uiterste
Noorden tot en met Patagonië in het Zuiden van Amerika zijn er vele
honderden stammen, allen met een eigen taalgebied, geinventariseerd.
In Noord Amerika is er veel verloren gegaan en zijn er in totaal nog
maar zo´n 500.000 personen die hun eigen ´native´taal nog
gebruiken. In Zuid Amerika blijken er dat nog vele miljoenen te zijn.
Het museum toont het
leven in harmonie met de wisselende en soms harde natuur. Daarnaast
is er veel aandacht voor de dodenverering in verbinding met de
'bovennatuur'.
Ik vind dat het ook
iets droevigs heeft. Het maakt de pijn van het verlies duidelijk, van
hun land en daarmee zoveel meer; verloren van een andere dominante en
hardere cultuur, geruild tegen spiegels en kraaltjes!
*
Na ons bezoek aan Het museum, wandelen we nog even door Battery Park. Zin om de ferry te nemen hebben we niet, want het is geen helder weer. 'lady Freedom' zien we dus alleen vanuit de wazige verte 'zwaaien'.
* De eerste
spiegeltjes zijn hier geruild door een Nederlander! Door Peter
Stuyvesant, die in 1625 Nieuw Amsterdam, het huidige New York, heeft
gesticht!