Oudste dochter Froukje heeft in haar leven tijd nodig gehad om erachter te komen wat en wie bij haar paste. Het is alweer ruim 7 jaar geleden dat we een belletje van haar kregen vanaf haar vakantie adres in Oregon.  Een telefoontje met een ‘special announcement’ : “Ik heb het en hem hier gevonden (Piper)!”

Na een paar jaar volgde ook nog een gezamelijke zoektocht langs enkele staten in de VS om uiteindelijk toch weer in Oregon te landen op een woonplek minder dan twee mijl van de eerdere plek vandaan. Voor ons voelt het hier dan ook als thuiskomen, zeker omdat we weten en ervaren dat de Pipers zich zo thuisvoelen in de warme omgeving van hun vrienden, van de Lampa woon- en werkgemeenschap en van Bonny, de uiterst vitale 78 jarige landlady en buurvrouw.
We hebben er plezier in om te zien hoe Froukje en Piper bezig zijn hun plannen te realiseren. Ze vinden het belangrijk om hun biologische voeding zoveel mogelijk van het eigen land te halen en dat te doen op een duurzame ecologische wijze. Dat lukt al heel aardig met de groentetuinen, de vele fruitbomen, de scharrelkippen, en de geiten en sinds kort is daar een flink aantal konijnen bijgekomen. Het land is vruchtbaar. De overleden echtgenoot van Bonny gebruikte het in vroeger jaren voor de (legale) produktie van medicinale marihuana. De konijnen produceren niet alleen vlees maar ook mest en het plan is om die tegen vergoeding bij afnemers in de omgeving te gaan aanbieden. Al met al leiden ze met elkaar een druk bestaan. Land en dieren vragen natuurlijk dagelijks om aandacht. Daarnaast hebben ze allebei nog een part-time baan elders en om beurten of samen dragen ze de zorg voor Rowin.
De dagen, die we bij hen zijn, vliegen voorbij: Rowin heeft een levendige fantasie en is de hele dag in de weer met spel binnen en buiten en met het vertellen van verhalen en wij dus ook. De verhalen gaan vaak over zijn vriendjes in het bos en die stralen, net zoals hij zelf doet, vrolijkheid en vriendelijkheid uit.
Ons programma is gevuld. De verjaardag van Rowin levert natuurlijk een feestje op maar dat geldt ook voor mijn verjaardag in de vorm van een diner met allerlei warme attenties bij de Lampagroep. Op 25 oktober zijn Ro en ik hier me ons twee de ‘guests of honor’ tijdens een – door Piper bereide feestelijke maaltijd.

We bezoeken de musical Mary Poppins in Bandon waar ook de kinderen van vrienden aan mee doen.

Telkens wanneer we in Bandon zijn wil Ro zijn vriendjes ‘Henri the Fish’ en de ‘Turtle’ begroeten. Het zijn kunstwerken gemaakt van alle plastic dat vanuit zee aanspoelt op het strand .Er drijft veel plastic, van grote stukken op het water tot bijna onzichtbare stukjes onder water:’ de  plastic soep’. De missie van ‘Art to save the sea’ in Bandon is mensen via kunst van aangespoeld plastic er bewust van te maken dat plastic niet in zee thuishoort en veel gevaar betekent voor de dieren die er leven.

Ook dit keer heeft Froukje voor ons beiden weer een acupunctuurbehandeling geregeld, wat een verwennerij. We komen er verkwikt vandaan!
Hans mag een paar keer het door Froukje opgeroepen beeld van de ervaren schaker bevestigen tegenover het aanstormend schaaktalent uit de vriendenkring.

Piper weet elke dag tussen zijn vele bezigheden bij Lampa en rondom huis, ook nog tijd te vinden voor de heerlijkste maaltijden. Daarvan maken ook vaak eetbare paddestoelen deel uit. Het plukken van de paddestoelen is ook een hobby van Hans geworden. In de bossen vind je ze dit jaar in overvloed: lobsters, cantharellen en varkensoren.

Ook plukt Hans, net als vorig jaar, samen met Rowin weer enkele kisten met appels in de boomgaard van Bonny. Ze zijn weer royaal aanwezig net als de lekkere appeltaart van Piper. ..elke dag, omdat het appel-oogstseizoen is.
Regelmatig komt een groepje van ca 10-12 wilde kalkoenen voorbij die ontspannen kunnen rondlopen want het jachtseizoen is nog niet geopend.

Wilde dieren zijn er volop in de dierentuin in Bandon, die we met Froukje en Rowin bezoeken. Ro is er voor de eerste keer en is helemaal verrukt dat al zijn vriendjes uit veld en bos er zijn. Het is een empatisch ventje, want als we bij de kooi van de tijger staan te kijken, zegt hij: “Oma de tijger kijkt verdrietig. Hij wil buiten zijn en in het bos. Niet ‘locked up’ in de dierentuin. I think he is crying.” Over compassie gesproken. Sinds een week vier jaar oud en dan zulke gedachten.

Met Ro samen geef ik de groenten in de kas water, waarbij ik allerlei instructies krijg over hoe dat in zijn werk gaat.

Terwijl ik met Froukje mee naar de dansles van Rowin ga, verft Hans een aantal kastjes voor in de badkamer en huiskamer.

Een bijzondere attractie is het haardvuur waar we ons tijdens de donkere avonden aan kunnen warmen. De laatste avond zorgen Rowin en Hans ervoor dat het hout (elk met eigen bijl) is gekloven en het vuur brandt. Die middag heeft Rowin Hans een ‘workshop’ houthakken’ gegeven. Ik word getracteerd op een ‘kookles’ van hem. Popcorn maken als snack voor bij het vuur.