Oudste dochter Froukje heeft in haar leven tijd nodig gehad om erachter te
komen wat en wie bij haar paste. Het is alweer ruim 7 jaar geleden dat we een belletje
van haar kregen vanaf haar vakantie adres in Oregon. Een telefoontje met een ‘special announcement’
: “Ik heb het en hem hier gevonden (Piper)!”
Na
een paar jaar volgde ook nog een gezamelijke zoektocht langs enkele staten in
de VS om uiteindelijk toch weer in Oregon te landen op een woonplek minder dan
twee mijl van de eerdere plek vandaan. Voor ons voelt het hier dan ook als
thuiskomen, zeker omdat we weten en ervaren dat de Pipers zich zo thuisvoelen
in de warme omgeving van hun vrienden, van de Lampa woon- en werkgemeenschap en
van Bonny, de uiterst vitale 78 jarige landlady en buurvrouw.
We hebben er plezier in om te zien hoe Froukje en Piper bezig zijn hun plannen
te realiseren. Ze vinden het belangrijk om hun biologische voeding zoveel
mogelijk van het eigen land te halen en dat te doen op een duurzame ecologische
wijze. Dat lukt al heel aardig met de groentetuinen, de vele fruitbomen, de scharrelkippen,
en de geiten en sinds kort is daar een flink aantal konijnen bijgekomen. Het
land is vruchtbaar. De overleden echtgenoot van Bonny gebruikte het in vroeger
jaren voor de (legale) produktie van medicinale marihuana. De konijnen
produceren niet alleen vlees maar ook mest en het plan is om die tegen
vergoeding bij afnemers in de omgeving te gaan aanbieden. Al met al leiden ze
met elkaar een druk bestaan. Land en dieren vragen natuurlijk dagelijks om
aandacht. Daarnaast hebben ze allebei nog een part-time baan elders en om
beurten of samen dragen ze de zorg voor Rowin.
De dagen, die we bij hen zijn, vliegen voorbij: Rowin heeft een levendige
fantasie en is de hele dag in de weer met spel binnen en buiten en met het
vertellen van verhalen en wij dus ook. De verhalen gaan vaak over zijn
vriendjes in het bos en die stralen, net zoals hij zelf doet, vrolijkheid en
vriendelijkheid uit.
Ons programma is gevuld. De verjaardag van Rowin levert natuurlijk een feestje
op maar dat geldt ook voor mijn verjaardag in de vorm van een diner met
allerlei warme attenties bij de Lampagroep. Op 25 oktober zijn Ro en ik hier me
ons twee de ‘guests of honor’ tijdens een – door Piper bereide feestelijke maaltijd.
We bezoeken
de musical Mary Poppins in Bandon waar ook de kinderen van vrienden aan mee
doen.
Telkens
wanneer we in Bandon zijn wil Ro zijn vriendjes ‘Henri the Fish’ en de ‘Turtle’
begroeten. Het zijn kunstwerken gemaakt van alle plastic dat vanuit zee aanspoelt
op het strand
.Er
drijft veel plastic, van grote stukken op het
water tot bijna onzichtbare stukjes onder water:’ de plastic soep’. De missie van ‘Art to save the
sea’ in Bandon is mensen via kunst van aangespoeld plastic er bewust van te
maken dat plastic niet in zee thuishoort en veel gevaar betekent voor de dieren
die er leven.
Ook
dit keer heeft Froukje voor ons beiden weer een acupunctuurbehandeling geregeld,
wat een verwennerij. We komen er verkwikt vandaan!
Hans mag een paar keer het door Froukje opgeroepen beeld van de ervaren schaker
bevestigen tegenover het aanstormend schaaktalent uit de vriendenkring.
Piper
weet elke dag tussen zijn vele bezigheden bij Lampa en rondom huis, ook nog
tijd te vinden voor de heerlijkste maaltijden. Daarvan maken ook vaak eetbare
paddestoelen deel uit. Het plukken van de paddestoelen is ook een hobby van
Hans geworden. In de bossen vind je ze dit jaar in overvloed: lobsters,
cantharellen en varkensoren.
Ook plukt Hans, net als vorig jaar, samen met Rowin weer enkele kisten met
appels in de boomgaard van Bonny. Ze zijn weer royaal aanwezig net als de lekkere
appeltaart van Piper. ..elke dag, omdat het appel-oogstseizoen is.
Regelmatig komt een groepje van ca 10-12 wilde kalkoenen voorbij die ontspannen
kunnen rondlopen want het jachtseizoen is nog niet geopend.
Wilde
dieren zijn er volop in de dierentuin in Bandon, die we met Froukje en Rowin
bezoeken. Ro is er voor de eerste keer en is helemaal verrukt dat al zijn
vriendjes uit veld en bos er zijn. Het is een empatisch ventje, want als we bij
de kooi van de tijger staan te kijken, zegt hij: “Oma de tijger kijkt
verdrietig. Hij wil buiten zijn en in het bos. Niet ‘locked up’ in de
dierentuin. I think he is crying.” Over compassie gesproken. Sinds een week
vier jaar oud en dan zulke gedachten.
Met
Ro samen geef ik de groenten in de kas water, waarbij ik allerlei instructies
krijg over hoe dat in zijn werk gaat.
Terwijl
ik met Froukje mee naar de dansles van Rowin ga, verft Hans een aantal kastjes
voor in de badkamer en huiskamer.
Een
bijzondere attractie is het haardvuur waar we ons tijdens de donkere avonden
aan kunnen warmen. De laatste avond zorgen Rowin en Hans ervoor dat het hout
(elk met eigen bijl) is gekloven en het vuur brandt. Die middag heeft Rowin
Hans een ‘workshop’ houthakken’ gegeven. Ik word getracteerd op een ‘kookles’
van hem. Popcorn maken als snack voor bij het vuur.