20 en 21 NOVEMBER
We hebben tot nu nauweijks regen gehad. Alleen in
Oregon een beetje gemiezer, maar sindsdien straalt de zon elke dag.
Na twee dagen te hebben genoten van de rust en het
fraaie landschap in Elephant Butte Statepark in New Mexico (waar we inmiddels zijn beland), bereiken we White Sands National
Monument. In 2013 waren we hier ook. Van het bijzondere natuurverschijnsel in dit
park kunnen we niet genoeg krijgen. We gaan dan ook de volgende ochtend nog even
terug om daar te ontbijten.
Bij alles wat we inmiddels hebben gezien, is dit een
relatief jong landschap, het is 10.000 jaar geleden ontstaan. In vergelijking
met de meeste andere plekken, die we aandeden, zou je - als het ware - ‘gisteren’
kunnen zeggen.
Het park biedt het hele jaar een ‘sneeuwlandschap’ en heeft een
oppervlakte van maar liefst 275 vierkante mijl.
Gips van de bergen in de omgeving is in brokjes naar
beneden gekomen en wordt door regen en wind verfijnd tot kleine korrels, die
door de wind tot vele meters hoge stuifduinen worden geblazen. Dit proces gaat
nog steeds door en zorgt voor een voortdurende verandering in het - voor het
oog - ‘winterse’ landschap.
De duinen in deze witte wereld zijn heel uitnodigend...voor
even stappen Hans en ik in onze kinderschoenen. We spelen...met verwondering en
betovering. Het boeit, het prikkelt .
Verwondering overvalt me telkens weer. Ik voel dan ineens
tranen prikken. Het verrast me iedere keer weer hoe de
metaforen
van de natuur tot me door dringen. De taal van de natuur is zo waardevol en maakt
me rijk. Ik ben o.a. onder de indruk van dat, waarover de natuur
beschikt om door aanpassing te overleven. Dieren zijn vooral ’s nachts actief
en zijn hier licht van kleur, waardoor ze koeler blijven en minder opvallen.
Planten hebben een korte cyclus van bloei en zaadverspreiding of ze kunnen zich
flink uitstrekken, zodat de bloemrijke kop boven, het alsmaar bewegende, witte zand
uit blijft steken.
De paralellen met onze eigen mensenwereld tekenen
zich helder af. Overleven kan voor ons ook worstelen betekenen; om aanpassing
vragen, soms om loslaten, maar ook kracht om vast te houden en jezelf te
blijven.
We voelen ons dankbaar voor alle bijzondere
ervaringen tijdens deze reis. Steeds benieuwd naar wat we om de volgende hoek
zullen ontmoeten. We leven en beleven diep en intens en maken iedere dag nieuwe
deuren open.