21 en 22 NOVEMBER
Dingen waar je vooraf geen rekening mee hebt
gehouden, die blijven je het meest bij. Zo ook deze verrassing. We zijn nog
maar net vertrokken uit White Sands, waar we hebben ontbeten, als we een verwijzing
zien naar Three Rivers Petroglyphs National Recreation Site. Petroglyphen, daar
heb ik wel iets mee, dus besluiten we hier koffiepauze te houden.
Van de drie rivieren, waaraan het plaatsje haar naam
dankt, is alleen de bedding te zien, maar dat geldt voor de meeste rivieren in
dit deel van de VS. Petroglieven zijn er wel en maar liefst meer dan 21.000 !
Er zijn ook twee plekken voor een camper, een ervan is nog vrij. Heerlijk
rustige, mooie omgeving en petroglieven, dat trekt ons wel. En zo besluiten we
direct en eensgezind voor twee nachten de vrije camperplaats te reserveren bij
de parkwachter.
Petroglieven zijn we deze reis al een paar keer
tegengekomen. Hoog in de rotsen in de Valley of Fire in Nevada en op ‘Newspaper rock’ in Petrified Forest in
Arizona.
De afbeeldingen hier zijn ca 1000 jaar geleden op de
rotsblokken aangebracht en op deze (voor de Indianen heilige )berg zien we ze volop. We lopen een trail naar boven en zien er wel honderden en natuurlijk maak ik
foto’s van de mooiste. De archeologen zijn er nog niet uit of hier sprake is
van beeldtaal, religieuze motieven of gewone creativiteit. Ach misschien is het
wel van alles wat.
Als ik naar de petroglieven kijk, voel ik een gevoel
van opwinding in me opkomen. Ik associeer het met schrijven, iets duidelijk
willen maken, een verhaal willen vertellen over wat je bezig houdt en het maakt
een herinnering aan mijn kindertijd wakker... de opwinding, die ik als kind
ervaren heb, toen ik leerde lezen en schrijven. Het gevoel van te kunnen toveren,
dat ik wanneer ik die vreemde tekentjes (letters) samen voegde, een woord kon
maken en dat ik door de juiste woorden te verzamelen,zinnen kon maken en zelfs verhalen kon
schrijven. Magisch toch!
Later ontdekte ik dat ik door te schrijven bij dichter mezelf kom, ik ervaar, orden, word meer open. Schrijven geeft me inzicht.
Overal in huis liggen briefjes en kattebelletjes in laadjes en bakjes en ik
loop altijd met pen en papier op zak om een plotseling opkomende gedachte te
noteren of een hailku die in me opkomt, vast te leggen. Schrijvend kan ik gevoelens beter verwoorden. Net als nu
op reis in de wirwar van alle indrukken ruimt het op , biedt strucuur, ik laat
me gaan. Later wanneer ik alles nalees, geeft het me gelegenheid te
relativeren.
Dit terzijde...nu nog dit verhaal afronden.
Boven op de petroglievenberg kun je tientallen
mijlen ver weg kijken. In het Zuidwesten zien we White Sands oplichten en in
het Noordwesten de donkere lavavlakte van de Valley of Fires(ons volgende reisdoel) Aan
de Oostkant ligt de imposante Sierra Blanca (4000 m. hoog).
Vanaf de campground loopt er ook een trail naar een
oude nederzetting, waarvan de archeologen enkele zgn ‘pithouses’ hebben
blootgelegd. Er was toen vast geen woningnood want er werd gebouwd met natuurlijke materialen, die ruimschoots
voor handen waren.
In de VS wordt veel zorg besteed aan het in stand
houden van het oude cultuurgoed. Trouwens ook aan de gezondheid van de
bezoekers gelet op het grote aantal waarschuwingen voor ratelslangen en andere
gevaren.
Tijdens het klauteren hebben we een leuke ontmoeting en gesprek met
Beth en Jan uit Colorado. Beth is net terug uit Rotterdam, waar haar bedrijf de
eerste Europese vestiging heeft geopend. Jan is Schot van geboorte en zijn
tongval verandert als vanzelf als hij over Schotland begint te vertellen.
Net als alle anderen, die we onderweg ontmoeten is
ook dit stel fel anti-Trump en Jan voorspelt dat bij een harde Brexit “Scotland
will be independent very fast!”