21 en 22 NOVEMBER

Dingen waar je vooraf geen rekening mee hebt gehouden, die blijven je het meest bij. Zo ook deze verrassing. We zijn nog maar net vertrokken uit White Sands, waar we hebben ontbeten, als we een verwijzing zien naar Three Rivers Petroglyphs National Recreation Site. Petroglyphen, daar heb ik wel iets mee, dus besluiten we hier koffiepauze te houden.

Van de drie rivieren, waaraan het plaatsje haar naam dankt, is alleen de bedding te zien, maar dat geldt voor de meeste rivieren in dit deel van de VS. Petroglieven zijn er wel en maar liefst meer dan 21.000 ! Er zijn ook twee plekken voor een camper, een ervan is nog vrij. Heerlijk rustige, mooie omgeving en petroglieven, dat trekt ons wel. En zo besluiten we direct en eensgezind voor twee nachten de vrije camperplaats te reserveren bij de parkwachter.

Petroglieven zijn we deze reis al een paar keer tegengekomen. Hoog in de rotsen in de Valley of Fire in Nevada  en op ‘Newspaper rock’ in Petrified Forest in Arizona.

De afbeeldingen hier zijn ca 1000 jaar geleden op de rotsblokken aangebracht en op deze (voor de Indianen heilige )berg zien we ze volop. We lopen een trail naar boven en zien er wel honderden en natuurlijk maak ik foto’s van de mooiste. De archeologen zijn er nog niet uit of hier sprake is van beeldtaal, religieuze motieven of gewone creativiteit. Ach misschien is het wel van alles wat.

Als ik naar de petroglieven kijk, voel ik een gevoel van opwinding in me opkomen. Ik associeer het met schrijven, iets duidelijk willen maken, een verhaal willen vertellen over wat je bezig houdt en het maakt een herinnering aan mijn kindertijd wakker... de opwinding, die ik als kind ervaren heb, toen ik leerde lezen en schrijven. Het gevoel van te kunnen toveren, dat ik wanneer ik die vreemde tekentjes (letters) samen voegde, een woord kon maken en dat ik door de juiste woorden te verzamelen,zinnen kon maken en zelfs verhalen kon schrijven.  Magisch toch!

Later ontdekte ik dat ik door te schrijven bij dichter mezelf kom, ik ervaar, orden, word meer open. Schrijven geeft me inzicht. Overal in huis liggen briefjes en kattebelletjes in laadjes en bakjes en ik loop altijd met pen en papier op zak om een plotseling opkomende gedachte te noteren of een hailku die in me opkomt, vast te leggen. Schrijvend  kan ik gevoelens beter verwoorden. Net als nu op reis in de wirwar van alle indrukken ruimt het op , biedt strucuur, ik laat me gaan. Later wanneer ik alles nalees, geeft het me gelegenheid te relativeren.

Dit terzijde...nu nog dit verhaal afronden.

Boven op de petroglievenberg kun je tientallen mijlen ver weg kijken. In het Zuidwesten zien we White Sands oplichten en in het Noordwesten de donkere lavavlakte van de Valley of Fires(ons volgende reisdoel) Aan de Oostkant ligt de imposante Sierra Blanca (4000 m. hoog).

Vanaf de campground loopt er ook een trail naar een oude nederzetting, waarvan de archeologen enkele zgn ‘pithouses’ hebben blootgelegd. Er was toen vast geen woningnood want er werd gebouwd  met natuurlijke materialen, die ruimschoots voor handen waren.

In de VS wordt veel zorg besteed aan het in stand houden van het oude cultuurgoed. Trouwens ook aan de gezondheid van de bezoekers gelet op het grote aantal waarschuwingen voor ratelslangen en andere gevaren.

Tijdens het klauteren hebben we een leuke ontmoeting en gesprek met Beth en Jan uit Colorado. Beth is net terug uit Rotterdam, waar haar bedrijf de eerste Europese vestiging heeft geopend. Jan is Schot van geboorte en zijn tongval verandert als vanzelf als hij over Schotland begint te vertellen.

Net als alle anderen, die we onderweg ontmoeten is ook dit stel fel anti-Trump en Jan voorspelt dat bij een harde Brexit “Scotland will be independent very fast!”