24 -25 NOVEMBER
Via
Carrizozo en Lincoln in New Mexico rijden we naar Lubock Texas. Carrizozo is een
klein dorpje, dat door de Sacramento mountains wordt omringd. Het plaatsnaam
bord geeft aan dat er op dit moment ca 1000 mensen wonen en later ontdekken we
dat 30 ervan kunstenaar zijn. Overal in het dorpje zien we ezels. Ezels zijn in die regio inheemse (native)
dieren. En als iconisch symbool voor verleden en heden ontstond in 2006 het
kunstproject ‘Burro Serenade’. Vanaf die tijd zie je overal beschilderde of
anderszins mooi gemaakte ezels. Ze staan op daken, gevels, straten.
Bij
het binnenrijden van Lincoln worden we verrast door een grote beschilderde ‘boulder’.
Die gaat natuurlijk op de foto.
En
wanneer we een eindje verderop zijn, zien we warempel een paar cowboys te paard.
Een mooi gezicht wat herinneringen oproept aan wildwestfilms van onze jeugd.
Ondertussen
is het weer veranderd en is het best hard gaan waaien. We rijden door tot Lubock
in Texas waar we een Koa camping vinden en dat betekent dat we ’s avonds samen
de was doen.
Van
slapen komt die nacht niet veel. De camping ligt aan de snelweg en aan de
andere kant razen ellenlange treinen voorbij met veel getoeter. Daarbij doet de wind wel erg goed zijn best om
mij wakker te houden.
De
volgende morgen brengt het weerbericht geen gunstige melding.
Heftige
wind met windstoten. Zelfs het vliegverkeer is stil gelegd.
Er wordt afgeraden
om de weg op te gaan.
Het
weer geeft vandaag te veel risico en laat zich zien en horen. Af en toe is het
ineens wonderbaarlijk windstil en kalm. Ik waardeer deze stille momenten totdat
de rukwind dan ineens weer in alle heftigheid te keer gaat met flinke
windstoten. We wiebelen heen en weer en alles kraakt en piept. Zo nu en dan lijkt het erop of dat de camper
wordt opgetild.
Elkaar
stevig vasthoudend wagen we ons een paar stappen buiten de deur voor een duik
in het zwembad (binnen).
Verder zitten we lekker warm binnen met nu en dan de
warme blazer aan. Genieten van Franse chansons, countrymuziek, een boek, een
wijntje en elkaar .
-Just being here, we are not going anywhere-.
We
praten over het vele dat we hebben gezien, het vele dat we samen hebben
ontdekt.
We
vinden het evenwicht tussen grappig zijn en het aanstippen van gevoelige
zaken.
Praten
over het en ons leven en de dood, onze dood.
Een
vruchtbare gezellige dag, deze stormachtige dag op een ongezellige camping.
Klem tussen snelweg en spoorlijn, blijven we voorlopig waar we zijn.