Bereid je voor op een lang verhaal over de route. Ik kan alleen zo een duidelijk beeld geven, van deze prachtige en angstige dag.

Vanaf Capitol Reef rijden we op de 24 naar Hanksville en daar gaan we over op de 95 . We gaan onderweg naar Monument Valley. Behalve in Hanksville, is er verder geen benzinestation of winkel op deze route. De autoradio werkt niet en ook de mobiele telefoon laat het afweten. Het alternatief is de weg die we aanvankelijk wilden nemen, maar die ligt te hoog en deze 95 belooft wel een mooie route te worden. Aan de naam van deze weg 'Scenic Driveway of the Ancients', zal het niet liggen. Het moet een verbazingwekkend mooie route zijn door enkele van de ' most remote scenery' waar dan ook en het scheelt 2.000 ft. in hoogte. 

Net nu we dachten mooier dan dat wat we nu al allemaal gezien hebben, kan niet meer,  worden we verrast door deze onverwachte  ' omweg'. Mijl na mijl vreemde rotsformaties en een regenboog aan kleuren... van desolaat grijs, zonder enig spoor van begroeiing , tot overweldigend rood, wit, bruin, geel en herfstkleurige valleien . De route voert o.a. dwars door Glen Canyon. De weg slingert en draait erdoorheen. Telkens als je denkt  'wat ongelooflijk mooi, is dit', ga je een hoek om of door ' een gat' in een rots en dan is het opnieuw verrassend. Fascinerend mooi van begin tot eind met rivieren, canyons en de richels die daarbij horen. En we komen amper anderen tegen. Een ruige spectaculaire route en ik vind het behalve overweldigend, nu en dan ook 'terrible scarry ' , maar mijn Hansje rijdt onverdroten rustigjes door. Op een bepaald moment bij Bears Ear moeten we een afslag nemen naar de 261, richting Mexican Hat. En gelukkig wisten we vooraf niet wat ons te wachten stond. De 261 is geplaveid en voert over een plateau  (Cedar Mesa) en gaat langzaam omhoog. Heerlijk relaxed rijden totdat we aan de rand van het plateau uitkomen en we voor ons een naar beneden slingerend gravelweggetje ('dirtroad') zien. We staan daar met een camper van 'tig ton' en ik ben doodsbang. Natuurlijk hebben we borden gezien, maar we dachten dat dat niet voor deze 261 zou kunnen gelden. 

Hans is de rustigheid zelf en volgt zonder enige vorm van spanning in een super slakkengangetje de stijle ' dirtroad' naar beneden. Halverwege stopt hij zelfs nog bij een uitzichtpunt, waarbij je zicht hebt op de ' Valley of Gods' , die beneden ligt en in de verte Monument Valley en maakt foto's, terwijl ik verkrampt op de passagiersstoel zit.

Later leren we: ' Utah's Most Dangerous Road For Unbelievably Breathtaking Views' 'Utah has several white-knuckle roads, but Moki Dugway probably qualifies as the most scarriest one. 'The Moki Dugway , ( zo heet dit stuk van de 261) is a staggering, graded dirt switchback road carved into the face of the cliff edge of Cedar Mesa.  It consists of 3 miles of steep, unpaved, but well-graded switchbacks (11% grade), which wind 1,200 feet from Cedar Mesa to the valley floor near Valley of Gods. This route provides breathtaking views of some of Utah's most beautiful sites.  Scenic views of Valley of the Gods and distant Monument valley open at every turn of the dugway. Caution is advised for motorhomes and vehicles with trailer. If you're the passenger, sitting on the edge and your driver is enjoying the view... Well, it is a thrill ride!  The gravel road is steep with hairpin turns...and no guardrail. However, if you dare to drive this road, you'll see some absolutely gorgeous views.' 

Nou, ' we conquered the Moki Dug . En alles wat er over is gezegd , is waar. Ongelooflijk. En ik ben ongelooflijk trots mijn ' driver'. 

We eindigen de dag in Gooseneck Statepark, waarover volgende keer verslag.