17 NOVEMBER
Verblijven in Page, betekent een bezoek aan Horseshoe Bend.
De Colorado River heeft zich een weg gebaand door de lagen van het
zandgesteente.
Doordat water niet altijd de kortste weg zoekt, is er een soort hoefijzer bocht ontstaan. Vanaf de rand van de canyon heb je daar zicht op.
We parkeren de camper op de parkeerplaats. Ook
hier zien we hordes mensen. Naast de vele auto’s staan er ook nogal wat
campers, waaronder verschillende van Cruise America, wat het beeld oproept van
een Cruise America Rental Station. Het moge duidelijk zijn, dat dit een
toeristische plek is.
In 2013 beleefde ik er zo’n moment dat
alles in me open gaat. De sfeer was verstillend en we waren nagenoeg alleen. Het
verschil met vandaag is groot. Het is er druk, misschien ook omdat het zondag
is. Er is nu een officiële parkeerplaats en je betaalt entree. Er is een lang
slingerend pad aangelegd en hier en daar staat een bankje . Hoewel ik al die
aankleding verafschuw, ben ik oprecht blij met de bankjes. We moeten een flink
stuk omhoog wandelen voordat we naar de canyon afdalen en het is erg
zonnig en warm. Ik heb echt korte uitrustmomentjes nodig en ben dankbaar voor
de bankjes. Naast ons komt een echtpaar zitten, waar we een ‘ als
vanzelf’ ontmoeting mee hebben. Sue ( 72 ) en Richard ( 74) . Leuke
mensen en fijn gesprek . Over kinderen en kleinkinderen en over het missen, wanneer die op afstand wonen, iets wat in Amerika heel gewoon is; de afstanden
zijn daar enorm. In een mum van tijd gaat het gesprek meer de diepte in; over
angsten, over ouder worden.
Ik ervaar een gevoel van teleurstelling . 6 Jaar
geleden vond ik er stilte en kalmte in mijn lijf. Het voelde daar toen
intiem. Een klein parkeerplaats en een nauwelijks gemarkeerd pad. We liepen een
slordige 1,5 mijl naar een uitzichtplek zonder vangrail. Er was geen hek,
geen reling die het adembenemende zicht op de Coloradorivier, diep onder ons,
belemmerde. Ook niets wat je beschermde tegen ‘ het je dood tegemoet vallen’ in de canyon. Maar dat risico hebben we niet
echt genomen. Toen Horshoe Bend als prachtige plek meer bekend werd, nam
het aantal bezoekers enorm toe en logisch dat er aan de veiligheid iets gedaan
moest worden. Inmiddels zijn ze al een eind gevorderd met het aanbrengen
van ‘ verbeteringen’. Ik kan me aansluiten bij de groep mensen die klagen over
het ‘ temmen' van deze eens wilde en natuurlijke locatie. Het is er nog
altijd mooi en natuurlijk begrijp ik alle voorziensmaatregels en de
aanpassingen qua comfort voor bezoekers, maar het is zo ontzettend jammer
.