2 DECEMBER

Over Death Valley wordt gezegd:

• het voelt als thuis ( Shoshones)
• als een gevaarlijke hete oven 
• als een plaats van dood
• als een geologisch kabinet vol geologische wonderen.
  

Voor ons voelt het als een reeks wonderlijke ervaringen.

Er is nog allerlei dat we niet hebben gezien, doordat het alleen via ‘ dirt roads’  te bereiken is, of doordat het nu afgesloten is ivm het natte weer, maar na vijf dagen wordt het tijd om richting San Francisco te reizen. Die tocht delen we op in een paar etappes en die maken opnieuw duidelijk hoe gevarieerd het Californische landschap is.

We kwamen aan via de zuidzijde van het park en verlaten Death Valley via de westzijde. We rijden langs de Mesquite Flat Sand Dunes, waarvan gezegd wordt, dat je Death Valley niet moet verlaten zonder deze gezien te hebben. Wij vinden het wel mooi, maar niet echt spectaculair ( zoals beschreven). 

De route gaat door grotendeels onbewoond woest landschap. Er volgen een lange klim en behoorlijke snelle afdaling vanuit de ‘ badkuip’. Adembenemend en dus ook iets om voorlopig niet meer te herhalen. 

Een bijzondere ontmoeting hebben we onderweg met een stel wilde ezels, waarover de reisgids vertelt, dat je er niet te dichtbij moet komen. Ze zouden zeer agressief zijn. 

Een paar uur later vinden we een prachtige campground in het Red Rock state park. Helaas zijn er geen andere kampeerders en daarom kiezen we er toch maar voor om door te trekken. Natuurlijk niet voordat we een paar foto's gemaakt hebben van de opvallend rare rotsen.